BLOGS

We gaan terug naar het jaar 2015 waar onze zomervakantie begon. De reis die deze zomer op de planning stond had ik zelf bedacht en uitgestippeld. Samen met mijn ouders en uiteraard de motoren zouden we deze vakantie starten. Ik zat op dat moment op de hotelschool met als keuze front office/ reizen. Ik vond helemaal leuk om zelf reizen te bedenken, uitstippelen en uiteraard ook uit te voeren. Mijn vader gaf mij daarom dit jaar de keuze van de reis. Over één ding waren we het sowieso eens; een motortreffen moest er in voorkomen. 

16 november 2017 de herfstvakantie is net afgelopen en ik zou vandaag met de motor naar school gaan. Ik zit in Bergen op Zoom op school en reis normaal op en neer met de trein, maar vandaag niet.

Het motorseizoen van 2020 loopt ten einde als de bladeren weer met 80 km/h om je oren vliegen en de regen ervoor zorgt dat je bijna de tuin uit kan zwemmen. Wat hebben we eigenlijk geluk mogen hebben dat het tot vorige week prachtig weer is geweest. De mooie nazomer stralen van de heerlijke zon zorgde ervoor dat we nog een paar heerlijke ritjes gereden hebben.  Toch is het tijd voor Brutus om de winterstalling in te gaan. 

Een motoroutfit, tot een paar jaar geleden vond ik het echt een ramp. Wat voor pak zit nou lekker, is nog een beetje modieus en toch zeer goed beschermend?Tegenwoordig zou ik oprecht niet meer op de motor durven te stappen zonder goede motor kleren. 

Al vanaf kleins af aan ga ik met mijn ouders op de motor op vakantie. de eerste paar keer was dat in Nederland omdat ik echt nog een klein guppie was. Maar toen mijn zus en ik wat ouder waren besloten mijn ouders Europa te gaan ontdekken. En wat ben ik dankbaar tot de dag van vandaag dat wij samen al die mooie dingen hebben beleefd. 

Het is donderdagavond wanneer de kriebels komen om weer met Brutus een rondje te gaan rijden. Helaas kan ik mijn motor niet aan huis kwijt of in onze woonstad. Daarom staat hij 30 kilometer verderop in de stalling bij de motoren van mijn ouders. Als het een paar dagen of weken mooi weer blijft staat hij onder een hoes in de tuin en bij slecht weer gaat hij terug naar de stalling. Ik open de garagedeur en daar staat hij me weer aan te staren. Elke keer weer denk ik wauw, wat ben je toch een pareltje. Ik rij hem de garage uit en 8 van de 10 keer start hij. Soms vind hij het niet leuk en is de accu plat, helaas is die nu overleden. Maar niet getreurd want mijn super vader heeft al een nieuwe besteld! Dit is ook de reden dat ik niet meer alleen om mijn motor ga. Je kunt een motor namelijk niet in je eentje aanduwen. Ik ben sowieso absoluut geen ster in het wegrijden terwijl mijn vriend als een gek de motor aan het aanduwen is. Maar dit keer startte hij gelukkig perfect. Terwijl Brutus aan het warmlopen is trek ik mijn motorpak aan en maak mij klaar om hem weer naar huis te brengen. Meestal is het al later op de avond als we hem gaan halen. Lekker tourtje doen zit er dan niet echt in. Jammer genoeg heeft Stuut ( mijn lieve mannetje) zijn motor rijbewijs nog niet. Hij motiveert me gelukkig veel om te gaan rijden. Soms gaat hij ook mee achter me aan met de auto om stiekem ook nog een paar foto’s te maken. Achterop bij mij zit er niet in, wat een vertrouwen in zijn vrouw he, hihihihi ( sorry schat) Hij is zelf wel van plan zijn motorrijbewijs te gaan halen maar het zit er op dit moment nog even niet in. Mijn kleine droom is nog wel om samen op motor vakantie te gaan naar Oostenrijk of de Dolomieten in Italië. Zo mooi en leuk al die motorhotels af gaan en vol genieten van de bochten, het weer en het samen zijn. Maar we moeten nog even blijven dromen. 

We staan te springen want mijn vader en ik zijn weer onderweg naar Assen voor ons jaarlijkse uitje “de british superbike “ De rustige wegen en opkomende zon s ochtends om 6 uur is een goede start van de dag. We vertrekken altijd vroeg in de ochtend omdat we nog een redelijk stuk moeten rijden van ons huis naar Assen. Mijn vader en ik proberen er altijd rond een uurtje of 8 uur te zijn. We parkeren onze auto dan en wandelen samen richting de paddock. Heerlijk die ochtend zon en het gezoem van motoren om ons heen. Altijd leuk om commentaar te geven of pareltjes te spotten. We lopen onder door de tunnel naar het restaurant. We gaan onze dag op het circuit eerst beginnen met een goed stevig ontbijt!

Als klein meisje ben ik samen met mijn zus opgegroeid met motoren. Mijn ouders zijn allebei vanaf jonge leeftijd fan van motoren. Ook zij wisten de passie te vinden en hem samen te delen. Tot op heden zijn ze nog steeds onafscheidelijk met de motor. Europa ontdekken kan voor hun niet lang genoeg duren. Er zijn nog zo veel plekjes waar ze niet geweest zijn. 

Het is 2017 en de maand juni als ik samen met mijn ouders op het punt sta te vertrekken naar de Ardennen. De motor vol met spullen, en ja alleen van mij. Deze zomer zou ik namelijk voor vier maanden stage gaan lopen op een camping. Ik had er heel veel zin in maar toch ook wel een lichte kriebel in mijn buik. In dat jaar had ik net twee maanden mijn rijbewijs en gelukkig had ik mijn Honda CBR 125 al klaar staan. 

Het is 2002 toen we onderweg waren naar ons eerste motortreffen van de Goldwing Club. Mijn vader reed een Honda Goldwing solo en mijn moeder reed een goudkleurige Goldwing zijspan. Aan de motor zat een aanhanger waar de tent, stoelen en andere kampeerspullen in zaten. Want we zijn dan wel motorrijders maar kamperen doen we toch met een klein beetje luxe.

Het is december 2018 en ik mag eindelijk de motor ophalen waar ik sinds 2016 al van droom. Toen ik de CBR 500 uit 2016 in de kleuren combinatie Graphite Black/Candy Energy Orange voor het eerst zag was ik gelijk verkocht. Ik zou en moest deze motor hebben wat een fantastisch ding!

Tja, eigenlijk is dit verhaal een dikke deuk in mijn ego. En waarom? Ja daar heb ik niet echt een antwoord op. Mij werd altijd verteld dat je pas een "echte" motorrijder bent als je een keer bent gevallen. Want we zijn kwetsbaar en de kleinste "foutjes" zijn meestal het pijnlijkst.

Alweer op de helft van de vakantie, de tijd gaat altijd veel te snel. Bijna in elke vakantie pakken we wel een hoofdstad mee. In dit geval gingen we een paar dagen naar Boedapest. Boedapest vind ik een onwijs leuke en mooie stad. Hoe de oude gebouwen elkaar verbinden, hoeveel leuke dingen je er kan doen en leuke winkelstraten. Van het treffen was het maar 140  kilometer rijden. Creatieve route was het dan ook wel, dwars door de drukke stad reden we richting de camping. Ik moet zeggen dat ik daar even aan moest wennen, het verkeer was een chaos. In het rustige Zeeland hebben we daar niet zo veel last van! We hadden een camping gevonden net buiten de rand van de stad. Met het openbaar vervoer konden we zo naar het centrum. Het was een prima stadscamping. Het was nog lekker vroeg in de ochtend waardoor we nog veel aan onze dag hadden. Lekker vlot de tent opgezet zodat we daarna  een hapje konden eten en Boedapest al konden verkennen. Naast de camping zat een soort universiteit waar campinggasten in de kantine een hapje konden eten. Super grappig. Het koste daarom ook echt geen reet. Voor € 5,00 hadden we een flink bord met avond eten en drinken erbij. Ons eerste gerecht was typisch Hongaars eten ( ik weet niet meer hoe het heet). Met de buikjes vol gingen we met de trein naar een metro station. Vanaf daar gingen we door met de metro naar de stad. Midden in het centrum stapte we uit. 

Het is dag vijf en we zijn 1500 kilometer verder. Vandaag zouden we naar het Balatonmeer rijden in Hongarije. Onze “eind”bestemming kwam steeds dichterbij. 

Op 29 juni 2019 was het zo ver. Ik ging voor het eerst zelf rijdend op motorvakantie. Onze reis ging naar Hongarije via Duitsland, Oostenrijk en Slovenië. Best een heftige rit al zeg ik het zelf. Een ervaring om nooit meer te vergeten. Als meid van 20 jaar 4000 km rijden in twee weken op haar CBR bepakt en bezakt. Ik was apetrots en zwaar vermoeid.

Het is maar een vreemde tijd. Het Coronavirus ( COVID-19) is de wereld binnengeslopen. Zeeland is nog nooit zo stil geweest. Wat je hoort? Gebrom van motoren. Het is paasweekend en een graad of twintig. Niet verkeerd voor het tweede weekend van april.