Hi, mijn naam is Jelita. En mijn levensmotto? Genieten van elk moment.
Hoe ik die het beste benut? Op de motor!
Motor rijden is mij en mijn zus met de paplepel ingegoten. Vanaf dat ik één jaar was zat ik met m’n zus, die toen vier jaar was, bij onze moeder in het zijspan. We hebben stiekem al wel heel veel stukjes van Europa ontdekt op de motor. Mijn ouders zitten bij een motorclub al 22 jaar. Nee, geen motor club met geweld, maar met liefde en plezier. Één grote familie. Zo zag ik het vroeger altijd. Hoe ouder we werden hoe enthousiaster om zelf te gaan rijden.
Toen ik vijftien was ben ik al begonnen met een motor uit te zoeken. Heerlijk fantaseren over hoe het zou zijn om te rijden, die adrenaline te voelen, de blikken van mensen als ze me voor bij zien scheuren. Ja, toen veranderde ze de wet. Leuk man A1, A2 en dan pas het A rijbewijs. Maar dat hield me toch niet bepaald tegen. Schouders er onder want ik wilde het nu eenmaal halen hoe dan ook. Op mijn zeventiende ben ik naar de rij instructeur gegaan want ik stond te poppelen! Ik ervaarde HET motorgevoel. Shakend van de adrenaline en een dikke lach op me gezicht. Wat een geweldig moment de aller eerste keer zelf aan het gas.
Toen ik achttien werd mocht ik op voor mijn rijbewijs. Ohja, de motor stond al een half jaar ready. Een Honda CBR 125 in het rood. Dat was mijn grote , nou ja kleine trots. Dat jaar heb ik echt ontzettend veel gereden. Ik woonde die zomer in de Ardennen. Daar heb ik wel leren rijden, ook al zeg ik het zelf. Als ik een weekendje op en neer naar huis ging reed ik al zo'n 400 kilometer enkele reis. Pittig vond ik het wel voor een meisje van achttien jaar. Nu ben ik trotse eigenaressen van BRUTUS of terwijl mijn Honda CBR 500 in de kleuren oranje, zwart en zilver. Na twee jaar kwijlen naar een foto werd het tijd om hem op te halen. En waar doe je dat? Gewoon ff in Engeland op halen met papa.